Rita vindt voldoening in helpen

‘Je krijgt er zelf ook zoveel voor terug’

Na haar pensioen zat Rita (74) uit de Maten niet stil. Jarenlang had ze voor haar partner gezorgd als mantelzorger, maar toen die periode voorbij was, vroeg ze zich af wat ze met haar tijd wilde doen. “Ik had ineens geen vast ritme meer,” vertelt ze. “En ik dacht: er is zoveel te doen, laat ik eens kijken wat ik kan betekenen voor anderen.” Zo kwam ze terecht bij de Kap.

Tekst door: Evie, Sude Naz, Ynthe en Bram (studenten van Aventus)
Foto: Pexels (i.v.m. privacy is gekozen voor een fictieve foto)

Van vervoer tot maatjeswerk

Rita begon vijf jaar geleden met vrijwilligerswerk in het vervoer. Ze brengt mensen die minder mobiel zijn naar afspraken, bijvoorbeeld naar het ziekenhuis. Soms gaat ze zelfs mee naar binnen. “Dan vraagt een arts bijvoorbeeld of ik iets kan opschrijven voor de familie,” vertelt ze. “Soms neem ik het gesprek op, zodat ze het thuis rustig kunnen terugluisteren.”

Sinds een half jaar doet Rita ook ander vrijwilligerswerk: ze bezoekt mensen die veel alleen zijn en helpt bij een project dat verbonden is aan de Voedselbank. “Daar zitten we met mensen aan tafel om te praten over hun situatie. Andere vrijwilligers van de Kap zijn er ook bij. We luisteren, denken mee en verwijzen door waar dat kan. Dat zijn vaak heel waardevolle gesprekken.”

Een klik en mooie momenten

Rita vertelt dat ze bij de Kap goed wordt gekoppeld aan mensen die bij haar passen. “Dat maakt het werk extra fijn. Bij het vervoer merk je hoe dankbaar mensen zijn. Ze hoeven niet in de regen te wachten op een bus, maar worden van deur tot deur gebracht. Dat doet echt iets met ze én met mij.”

Een mooi moment dat haar is bijgebleven, was toen ze een mevrouw naar het ziekenhuis bracht en twee uur moest wachten. “Ik had naar huis kunnen gaan, maar we hadden zo’n leuke klik dat we de hele tijd hebben zitten kletsen. De tijd vloog voorbij. Dat zijn de momenten die dit werk zo bijzonder maken.”

Luisteren is soms genoeg

Het vrijwilligerswerk levert niet alleen mooie, maar soms ook indrukwekkende ervaringen op. Zo bracht Rita eens een jonge vrouw naar Deventer. “Ze was erg geëmotioneerd. Op zo’n moment leer je dat het beter is om gewoon te luisteren, zonder te veel te zeggen. Soms is er niets waardevoller dan even stil zijn en er gewoon te zijn voor iemand.”

‘Vrijwilligerswerk is niet alleen voor ouderen’

Rita zou jongeren graag willen aanmoedigen om ook vrijwilligerswerk te doen. “Veel jongeren denken dat vrijwilligerswerk alleen voor oudere mensen is, maar dat is echt niet zo. Juist jongeren kunnen veel betekenen, bijvoorbeeld voor andere jonge mensen die het moeilijk hebben. Een praatje met iemand van je eigen leeftijd kan zoveel verschil maken.”

‘Ik zou het zó weer doen’

Als Rita terugkijkt, is ze dankbaar dat ze deze stap heeft gezet. “Met de kennis die ik nu heb, zou ik het meteen weer doen. Er is niks negatiefs aan dit werk, het geeft alleen maar voldoening. Je voelt je nuttig, mensen zijn dankbaar, en dat maakt mij zelf ook blij.”

Ze sluit af met een boodschap die ze iedereen wil meegeven: “Vrijwilligerswerk is zó mooi en dankbaar. Je helpt anderen, maar je krijgt er zelf minstens zoveel voor terug. Een glimlach, een goed gesprek, een stukje waardering. Dat maakt alles de moeite waard.”