Trek zo vroeg mogelijk aan de bel

Nadat bij mijn vrouw kanker was vastgesteld, was ze even bang dat ze misschien naar een hospice zou moeten. Maar dat is nooit serieus overwogen. We hebben het zo lang mogelijk met ons tweeën geprobeerd op te vangen, maar uiteindelijk hadden we toch meer hulp nodig.

Naast het inschakelen van thuiszorg hebben we ook contact gezocht met de Kap. Want als mantelzorger moest ik toch af en toe weg van huis om boodschappen te doen. Zo kwamen we in contact met vrijwilliger Karin.

Hoewel mijn vrouw in het begin nog wat aftastend was, bleek er al snel een klik te zijn tussen haar en Karin. Eerst bleef ik hoogstens twintig minuten weg, maar toen ik merkte dat alles goed ging kon ik ook rustig een hele middag naar de verjaardag van mijn kleindochter.

Karin en mijn vrouw brachten een groot deel van hun tijd pratend door. Ze vertelde over het begin van haar leven en deelde belangrijke herinneringen met Karin. Ik denk dat het voor iemand die gaat sterven heel fijn is te ervaren dat er ruimte is om te praten.

Karin heeft ons uiteindelijk vijf maanden lang bezocht.

Als ik anderen – die in een soortgelijke situatie zitten – iets mag meegeven, dan is het om zo vroeg mogelijk aan de bel te trekken en hulp in te schakelen. Wij hebben te lang met z’n tweetjes zitten klungelen. Mijn vrouw wilde niet dat het allemaal ging veranderen, maar toen ze Karin eenmaal had geaccepteerd vond ze het juist heel fijn.

Tekst: mantelzorger Theo
Foto: VPTZ Nederland