“Vrijwilligers, de parels aan de ketting”
11 oktober 2022
Lara van den Hooff, vrijwillige coördinator bij de Kap, ging afgelopen zaterdag tijdens de Proeverij voor Vrijwilligerswerk verkleed als ‘oudere dame met dementie’ samen met ‘haar dochter’ Lineke op zoek naar een vrijwilliger. De act die Lara en Lineke opvoerden was vooral bedoeld om vrijwilligers te werven voor respijtzorg. Lara vertelt hoe de zoektocht is verlopen.
De keurige, degelijke kleding die van mijn moeder was geweest kwam goed van pas. Ik hulde mij in haar deux-piece en blauwe vestje, haar vreselijk strakke panty en de blauwe schoenen met bandjes. Zelf had ik nog een wollen rok die ik met een flinke ruk tot vlak boven de knieën trok. Ik maakte de outfit af met moeders parelketting en een tasje. In de spiegel kijkend kon ik mezelf er met gemak tien jaar bij geven. Zo aangekleed toog ik naar Omnisport waar de Proeverij plaatsvond.
De Proeverij is niet wat ik ooit dacht: een presentatie van Apeldoornse eetgelegenheden, met een keur aan lekkere hapjes. Nee, het is een markt waarop allerlei instellingen zich presenteren die op zoek zijn naar vrijwilligers. En dat zijn er heel veel. Natuurlijk was daar ook de Kap aanwezig. Onze medewerkers waren duidelijk herkenbaar in hun witte overhemden waarop het oranjerode logo van de Kap pronkte.
Voor mij was een rolstoel geregeld. Niet dat ik slecht ter been ben, maar die middag deed ik me voor als een oudere dame met dementie die met haar dochter op zoek ging naar een vrijwilliger. De dochterrol werd met verve gespeeld door onze directeur Lineke Maat. We doolden rond op alle verdiepingen van Omnisport, waarbij Lineke telkens een bezoeker aansprak en vroeg of deze persoon even op haar moeder wilde letten. Want ze kon haar niet alleen laten, maar moest toch echt even naar… het toilet, een bekende, de lift zoeken of wat dan ook. Vervolgens liet ik aan de oppassende bezoeker eerst enige verwarring zien en vroeg dan of hij of zij ook vrijwilliger was, want die zochten wij.
Lineke, die steeds maar kort wegbleef, vulde dat dan aan door te vragen naar de Kap. En daar had ik dan toevallig flyers van in m’n tasje zitten. Veel bezoekers kenden de Kap wel. Sommige gaven aan al vrijwilliger ergens te zijn en sommigen wilden dat wel worden. Het leverde aardig wat bezoekers aan onze kraam op. Of die bezoekers ook allemaal vrijwilliger worden is natuurlijk afwachten. Hopelijk krijgen we er weer nieuwe mensen bij die wat van hun tijd en aandacht aan andere mensen willen geven. Wij, als vrijwilligers, weten allemaal hoe fijn het is om van betekenis te zijn voor een ander. En hoe fijn het is om dat via de Kap te kunnen doen, waar je wordt gezien, gehoord en verwend (denk alleen maar aan de Dankjewel).
De act die Lineke en ik opvoerden was er vooral op gericht om vrijwilligers te werven voor respijtzorg. Dat betekent dat een mantelzorger af en toe eens wordt vervangen om zodoende even tijd te krijgen voor zichzelf. Want mantelzorgen is eigenlijk onvrijwillig vrijwilligerswerk waar je inrolt en waaraan geen ontsnapping mogelijk is. Als je zo nu en dan niet wordt afgelost, kun je er zelfs aan onderdoor gaan. Hard nodig dus.
Denkend aan mijn moeders parelketting zijn wij als vrijwilligers eigenlijk die parels aan de ketting. Wij ondersteunen waar nodig en houden daardoor ongemerkt heel veel in stand. Hoewel de belangstelling tijdens de Proeverij groot was, zijn wij de allerbeste ambassadeurs om nieuwe vrijwilligers te werven. Dus: vertel anderen hoe fijn je het vindt, hoe ontzettend hard nodig vrijwilligers zijn en stuur ze naar de Kap.
Elke derde donderdag van de maand is er een informatieochtend voor nieuwe vrijwilligers. Kijk in de agenda voor de eerstvolgende bijeenkomst.