‘In goede handen bij de Kap’

Lianne Hekkert is gespecialiseerd wijkverpleegkundige palliatieve zorg bij Verian. Ook in de palliatieve zorg ontstaan steeds meer knelpunten. “De vraag naar palliatieve ondersteuning blijft groeien, maar we kunnen niet altijd alle aanvragen zelf invullen. Op zo’n moment is de Kap voor ons een hele goede en waardevolle oplossing. Bij hun zijn onze cliënten in goede handen.”

Als mensen te horen krijgen dat zij niet meer beter kunnen worden, gaat de palliatieve fase in. “Dit kan bij de een dagen, bij de ander maanden duren. Bij terminale zorg gaat het om kwaliteit van sterven, bij ons gaat het om kwaliteit van leven in de laatste levensfase. Wij hebben gesprekken met hen; over hun ziekte en de klachten (lichamelijk of psychisch). Maar ook over zingeving; want veel palliatieve patiënten zijn daar nog naar op zoek.”

Durven loslaten
“Vorig jaar waren we bij een dame die nog een half jaar zou leven. Samen met haar man leefde ze ernaar toe. Maar het gebeurde niet. Het duurde en duurde. Haar man vond dat hij continue bij haar moest zijn en vond het moeilijk om iets voor zichzelf te doen. Tegelijkertijd werd het hem ook te veel. We bespraken de mogelijkheid van een vrijwilliger via de Kap. In eerste instantie vond hij het een slecht idee. Tot hij de VPTZ-vrijwilliger van de Kap had ontmoet! Het voelde gelijk vertrouwd en veilig. Hij durfde stapje voor stapje los te laten, zodat hij zelf even een stukje kon gaan fietsen om op te laden.”

Professionals
“De VPTZ vrijwilligers zijn stuk voor stuk professionals. Ze zijn er, maar tegelijkertijd zijn ze ook niet erg aanwezig. Ze zijn er om je vragen te beantwoorden en je gerust te stellen. Praten over het stervensproces kun je niet zomaar iedereen laten doen. De vrijwilligers zijn daar duidelijk in getraind; ze weten waar ze het over hebben. Tijdens de kennismaking met de patiënt weten de vrijwilligers de juiste vragen te stellen  waardoor al snel hun professionaliteit blijkt. Dat stelt de patiënt en zijn/haar naasten gerust. Daardoor kan ik – als hulpverlener – ook makkelijker loslaten. Onze patiënten zijn bij de Kap in goede handen.”

Samen waken
Een andere situatie: “De dochter van onze patiënt bleek een hersentumor te hebben. De hersentumor haalde haar in en ze kwam op haar sterfbed te liggen. Het lukte de ouders niet om 24/7 te waken, mede omdat vader ook ziek was. We konden met de Kap regelen dat we om en om bij haar gingen waken. Het is voor ons dan ook heel fijn om te ervaren dat ons team er niet alleen voor staat.”

Familie ontlasten
“Ik verwacht dat we in de toekomst de Kap steeds vaker zullen gaan inschakelen. De Kap is geen vervangende thuiszorg, zeker niet. Maar de vrijwilligers kunnen wel veel toevoegen in de laatste fase van iemands leven. Niet alleen qua waakzorg, maar ook in het ontlasten van de familie.”