Arno: ‘Het kost mij weinig tijd en je kunt echt iets voor een ander betekenen’
“Door mijn baan als zzp-er heb ik ruimte om zelf mijn agenda in te delen. Zo kan ik het vrijwilligerswerk goed combineren met mijn werk. Het kost mij weinig tijd en je kunt echt iets voor een ander betekenen. Een vriendin van mij deed al vrijwilligerswerk, door haar verhalen raakte ik gemotiveerd.”
“Hans, hij is al 15 jaar mijn maatje. Hans heeft klassiek autisme en heeft veel aan zekerheid, duidelijkheid en structuur. Daardoor is ons contact structureel op de zondag. Dat is voor hem fijn, maar ook voor mij, zo kan ik er goed omheen plannen.”
“Een keer in de drie weken drinken we samen wat en dan praten we over onze hobby’s. Vier jaar geleden zijn we samen naar Berlijn geweest. Hans wilde dat graag en ik vond het een leuk idee om met hem mee te gaan. Het vergde wat voorbereiding en vele gesprekken voor vertrek, maar we hebben het ontzettend naar ons zin gehad. Hans heeft tijdens die vakantie voor het eerst in zijn leven pannenkoeken gebakken. Voor die momenten doe je het toch?!”
“Ik heb geleerd om minder doelgericht te zijn. Om ook eens achterover te leunen en te luisteren. Met rust naar een ander en zijn situatie te kijken en open vragen te stellen. Ja, dat heeft het mij echt opgeleverd. Met Hans is er echt een vriendschap ontstaan.”
“Je kunt iets betekenen voor een ander en het levert jou zelf ook veel op. Ik heb veel geleerd van Hans, dat had ik voordat ik maatje werd niet verwacht. Ik raad het elke Apeldoorner aan!”
“Ik denk er precies hetzelfde over.”
De oudere doelgroep vind ik het leukst!
Debbie Koenen is altijd onderweg in het bruisende Apeldoorn. Naast haar hobby’s als wandelen en haken heeft zij een warm hart voor vrijwilligerswerk. “De oudere doelgroep vind ik het leukst. Ze hebben zoveel te vertellen en ik geniet met volle teugen van hun verhalen.”
“Een krantenknipsel wees mij op een mooi initiatief van de Kap. Na mijn eerdere ervaring als vrijwilliger twijfelde ik dan ook geen moment. Ik wilde opnieuw iets voor iemand betekenen.
“Ik breng wekelijks een bezoek aan mevrouw Kusters. Een hartelijke en zelfstandige vrouw van 80 jaar. Door haar Maculadegeneratie, een netvliesaandoening waardoor ze steeds slechter gaat zien, is het doen van boodschappen een uitdaging geworden. Gelukkig heeft zij de moed gevonden om hulp te vragen bij de Kap en kan ik haar nu begeleiden. Tijdens het boodschappen doen ben ik de ogen van mevrouw Kusters. Zo kan zij langer zelfstandig blijven wonen.”
“Bij binnenkomst nemen we eerst samen het boodschappenlijstje door. Daarna vertrekken we naar de supermarkt. Met mij aan haar zijde en de bekende route in de supermarkt lukt het mevrouw Kusters goed om haar boodschappen te doen. Bij thuiskomst praten we altijd nog even bij onder het genot van iets lekkers. Inmiddels kom ik al anderhalf jaar bij mevrouw Kusters en voelt het alsof ik bij mijn oma binnenkom als ik haar bezoek.”
“Een glimlach. Het geeft mij veel waardering om iets voor een ander te kunnen betekenen en als ik met een glimlach aankom, krijg ik altijd een glimlach terug.”
“Je merkt op een gegeven moment dat je echt deel uit gaat maken van iemands leven. Dat vind ik iets heel moois. Ik zet mij nu al enkele jaren in als vrijwilliger en geniet nog altijd van nieuwe verhalen en ervaringen.”
Reactie van Mevrouw Kusters:
“Het is altijd gezellig als Debbie langskomt. Het voelt heel vertrouwd, zoals oma en kleindochter dat kunnen hebben. Dat ze samen met mij de boodschappen doet betekent zo ontzettend veel voor mij. Ik kan weer op een fijne en zelfstandige manier naar de winkel en geregeld een maaltijd koken voor mijn kinderen. Door haar heb ik echt een stukje zelfstandigheid teruggekregen.”
Om deze website optimaal te laten functioneren maken we gebruik van cookies. Wilt u meer weten lees dan onze privacyverklaring.